Photographic documentation of a Space Shuttle launch plays a critical role in the engineering analysis and evaluation process that takes place during each and every mission. Motion and Still images enable Shuttle engineers to visually identify off-nominal events and conditions requiring corrective action to ensure mission safety and success. This imagery also provides highly inspirational and educational insight to those outside the NASA family.
dinsdag 21 december 2010
Tour of the ISS
Nu heb je de gelegenheid om in het ISS ruimtevaartcomplex
eens rond te zweven. Frank de Winne is ook even te zien
in deze enorm grote behuizing.... toch speciaal
International Space Station Tour
donderdag 16 december 2010
Butterfly emerges from stellar demise in planetary nebula NGC 6302.
This celestial object looks like a delicate butterfly. But it is far from serene.
What resemble dainty butterfly wings are actually roiling cauldrons of gas heated to nearly 20 000 degrees Celsius. The gas is tearing across space at more than 950 000 kilometres per hour — fast enough to travel from Earth to the Moon in 24 minutes!
A dying star that was once about five times the mass of the Sun is at the centre of this fury. It has ejected its envelope of gases and is now unleashing a stream of ultraviolet radiation that is making the cast-off material glow. This object is an example of a planetary nebula, so-named because many of them have a round appearance resembling that of a planet when viewed through a small telescope.
The Wide Field Camera 3 (WFC3), a new camera aboard the NASA/ESA Hubble Space Telescope, snapped this image of the planetary nebula, catalogued as NGC 6302, but more popularly called the Bug Nebula or the Butterfly Nebula. WFC3 was installed by NASA astronauts in May 2009, during the Servicing Mission to upgrade and repair the 19-year-old Hubble.
NGC 6302 lies within our Milky Way galaxy, roughly 3800 light-years away in the constellation of Scorpius. The glowing gas is the star's outer layers, expelled over about 2200 years. The "butterfly" stretches for more than two light-years, which is about half the distance from the Sun to the nearest star, Proxima Centauri.
The central star itself cannot be seen, because it is hidden within a doughnut-shaped ring of dust, which appears as a dark band pinching the nebula in the centre. The thick dust belt constricts the star's outflow, creating the classic "bipolar" or hourglass shape displayed by some planetary nebulae.
The star's surface temperature is estimated to be over 220 000 degrees Celsius, making it one of the hottest known stars in our galaxy. Spectroscopic observations made with ground-based telescopes show that the gas is roughly 20 000 degrees Celsius, which is unusually hot compared to a typical planetary nebula.
The WFC3 image reveals a complex history of ejections from the star. The star first evolved into a huge red giant, with a diameter of about 1000 times that of our Sun. It then lost its extended outer layers. Some of this gas was cast off from its equator at a relatively slow speed, perhaps as low as 32 000 kilometres per hour, creating the doughnut-shaped ring. Other gas was ejected perpendicular to the ring at higher speeds, producing the elongated "wings" of the butterfly-shaped structure. Later, as the central star heated up, a much faster stellar wind, a stream of charged particles travelling at more than 3.2 million kilometres per hour, ploughed through the existing wing-shaped structure, further modifying its shape.
The image also shows numerous finger-like projections pointing back to the star, which may mark denser blobs in the outflow that have resisted the pressure from the stellar wind.
The nebula's reddish outer edges are largely due to light emitted by nitrogen, which marks the coolest gas visible in the picture. WFC3 is equipped with a wide variety of filters that isolate light emitted by various chemical elements, allowing astronomers to infer properties of the nebular gas, such as its temperature, density and composition.
The white-coloured regions are areas where light is emitted by sulphur. These are regions where fast-moving gas overtakes and collides with slow-moving gas that left the star at an earlier time, producing shock waves in the gas (the bright white edges on the sides facing the central star). The white blob with the crisp edge at upper right is an example of one of those shock waves.
NGC 6302 was imaged on 27 July 2009 with Hubble's Wide Field Camera 3 in ultraviolet and visible light. Filters that isolate emissions from oxygen, helium, hydrogen, nitrogen and sulphur from the planetary nebula were used to create this composite image.
These Hubble observations of the planetary nebula NGC 6302 are part of the Hubble Servicing Mission 4 Early Release Observations.
Credit:
NASA, ESA and the Hubble SM4 ERO Team
ESA maakt de zon voor iedereen beschikbaar
A mega-filament erupts on the Sun as seen on JHelioviwer
14 December 2010
New software developed by ESA makes available online to everyone, everywhere at anytime, the entire library of images from the SOHO solar and heliospheric observatory. Just download the viewer and begin exploring the Sun.
 |  |
| A solar prominence in JHelioviewer |
 | |
| A prominence arcs up from the solar surface. |
“We wanted to make it easy to view solar images from different observatories and instruments, and to make it easy to make movies,” says Daniel Müller, ESA SOHO Deputy Project Scientist. “Before, it took hours to combine images from different telescopes to make a movie of the Sun for a given period. With JHelioviewer, everyone can do this in minutes. This is an interactive visual archive of the entire SOHO mission.”
|  |
| A prominence twists above the solar surface. |
The code can even be reused for other purposes; it is already being used for Mars data and in medical research. This is because JHelioviewer does not need to download entire datasets, which can often be huge – it can just choose enough data to stream smoothly over the Internet.
 | |
| An eruption blasts from the Sun on JHelioviewer |
“The goal of JHelioviewer, and the Helioviewer Project as a whole, is to offer intuitive interfaces to large datasets from many different sources. In effect, it is a virtual observatory,” says Müller.
For more information, click here
Solar storms erupt from the Sun in JHelioviewer
Bron: http://www.esa.int/esaCP/SEMYTMRRJHG_index_0.html
Jingle Bells was the first song played in space
This harmonica, and these bells, are sitting in the Smithsonian Museum today. In 1965, however, they were in space, with astronauts Walter M. "Wally" Schirra Jr. and Thomas P. Stafford, who were doing a pre-Christmas mission aboard Gemini 6.
Just before Stafford and Schirra were scheduled to reenter Earth's atmosphere December 16, the pair reported they had sighted some sort of UFO. Schirra recounted the moment when Stafford contacted Mission Control in Schirra's Space, a memoir he wrote with Richard Billings:Thanks to leharrist for Submitterating!
"We have an object, looks like a satellite going from north to south, probably in polar orbit.... Looks like he might be going to re-enter soon.... You just might let me pick up that thing.... I see a command module and eight smaller modules in front. The pilot of the command module is wearing a red suit."
Then ground controllers heard the strains, both familiar and otherworldly, of "Jingle Bells." The Santa Claus plot had been hatched weeks before the Gemini 6 mission. "Wally came up with the idea," recalls Stafford, now a retired Air Force general, who chairs an International Space Station advisory group. "He could play the harmonica, and we practiced two or three times before we took off, but of course we didn't tell the guys on the ground."
"I could hear the voices at Mission Control getting tense," Stafford adds, "when I talked about sighting something else up there with us. Then, after we finished the song, [Mission Control's] Elliot See relaxed and just said, 'You're too much.'"
dinsdag 14 december 2010
Tapes van Apollo 13 vrijgegeven
10, 9, 8, 7, 6, — Tapes van Apollo 13 vrijgegeven
Wat vertellen ruimtevaarders tegen elkaar tijdens een vlucht? NASA geeft de gesprekken aan boord van haar maanmissies vrij.
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft de gesprekken aan boord van de mislukte maanmissie Apollo 13 openbaar gemaakt. Ook van de eerste succesvolle maanmissie Apollo 11 uit 1969 worden binnenkort uitgeschreven tapes vrijgegeven op de website spacelog.org.
Op dit moment zijn daar al de transcripties te vinden van gesprekken die werden opgenomen aan boord van twee ruimtemissies: Apollo 13 (1970) en Mercury 3 (1962).
Vooral Apollo 13 is interessant, omdat het om een van de eerste en meest befaamde missies naar de maan gaat. De missie werd voortijdig afgebroken nadat er een zuurstoftank scheurde en de elektrische systemen beschadigd raakten.
In de transcripties staat onder meer te lezen hoe astronaut Jack Swigert het begin van het onheil aan vluchtbegeleider Joseph P. Kerwin meedeelt (“Hey Joe. Jim vertelt dat er een walm van, je weet wel, een brandgeur hangt in het tunnelgedeelte.”).
Succesvolle mislukking
In de uitgeschreven tapes staan ook meer triviale conversaties. Zo blijkt dat Swiger vlak na de lancering aan het raden was boven welk land ze zich bevonden. Waarbij leidinggevende Jim Lovell hem er blijkbaar op attent moest maken dat het blauw onder hen wel degelijk water was. Met de hint dat ze zich in de westelijke hemisfeer bevonden, besloot Swigert dat de Apollo 13 hen op dat ogenblik over de Golf van Mexico voerde.
Ondanks de technische problemen slaagden de ruimtevaarders er uiteindelijk in om veilig naar de Aarde terug te keren. ‘Een succesvolle mislukking’ werd de missie daarom achteraf genoemd.
De NASA heeft aangekondigd dat ze nog meer transcripties van ruimtemissies publiek zal maken. Daarbij onder meer de gesprekken tijdens de Apollo 11-missie uit 1969, die in de eerste succesvolle landing op de maan resulteerde.
Bron: http://knack.rnews.be/nl/actualiteit/nieuws/wetenschap/
maandag 13 december 2010
Mooie foto's.
Answer to Cities from Space Challenge #2: Hahah Scott Poovey is right! It is London!
NASA Image of the Day: Galaxy Triplet ARP 274
On April 1-2, the Hubble Space Telescope photographed the winning target in the Space Telescope Science Institute’s 'You Decide' competition in celebration...http://www.nasa.gov/multimedia/imagegall
On April 1-2, the Hubble Space Telescope photographed the winning target in the Space Telescope Science Institute’s 'You Decide' competition in celebration...http://www.nasa.gov/multimedia/imagegall
Projecy Mercury Explained
Less than a year after its birth, the National Aeronautics and Space Agency announced its first astronaut class, the Mercury Seven, on April 9, 1959. Project Mercury proved that humans could live and work in space, paving the way for all future human exploration.
This cutaway drawing of the Mercury capsule was used by the Space Task Group at the first NASA inspection, on Oct. 24, 1959.
Love this Cassini pic of Saturn! How cool is that? It's from Astronomy Pic of the Day.
Love this pic of the Space Station taken by the departing STS-119 crew. Had to share!
dinsdag 7 december 2010
Mega-filament op de Zon komt tot uitbarsting
Een gigantisch magnetisch filament op het zuidelijk halfrond van de Zon is vandaag uitgebarsten.Het gedeelte van het filament wat zichtbaar is strekt zich uit over een afstand van maar liefst 700.000 kilometer. Eerder op de dag nam het Solar Dynamics Observatory een foto van het fenomeen.
Ruimtesonde STEREO-B, gestationeerd nabij de oostelijke horizon van de Zon, zag het filament vorige week ontstaan.
Het object bleef tot voor kort rustig boven het oppervlak van de ster hangen, maar begon tekenen van instabiliteit te vertonen.
De eruptie lijkt in eerste instantie niet geoeffectief te zijn.
maandag 6 december 2010
donderdag 2 december 2010
Object ter grootte van Jupiter nabij rand zonnestelsel?
 Wetenschappers denken dat een object ter grootte van de planeet Jupiter zich nabij de rand van ons zonnestelsel bevindt. Zou het hier misschien kunnen gaan om de planeet Niburu?“We hebben nu genoeg data en kometen onderzocht om deze hypothesis te testen”, zei planetair wetenschapper John Matese van de Universiteit van Louisiana. “Enkel nu kunnen we vaststellen of zich daar een dergelijk object bevindt.” Dwergster In een nieuwe analyse van observaties, die teruggaan tot 1898, stellen Matese en zijn collega Whitmire vast dat ongeveer 20% van de zichtbare kometen ons zonnestelsel hebben bereikt door de invloed van een ver object. Het idee was een reactie op de eerdere suggestie van doemdenkers dat op de plaats aan de rand van het zonnestelsel een zwakke bruine of rode dwergster kon staan die elke 30 miljoen jaar een regen aan kometen op ons afstuurt en beter bekend staat als 'Nemesis'. Later onderzoek wees echter uit dat deze hypothese erg onwaarschijnlijk is. “Maar we begonnen ons af te vragen wat voor object we dan konden afleiden uit de huidige data die we zien”, zei Matese. “Welke kracht kan ervoor zorgen dat kometen zo dicht bij de Zon komen dat we ze kunnen zien?” Oortwolk De kosmische sneeuwballen bevinden zich meestal in de Oortwolk tot hun baan door een kracht van buitenaf verandert. Dit kan drie redenen hebben, zo stelt Matese. De constante aantrekking van de Melkweg kan kometen in de richting van ons zonnestelsel duwen. Daarnaast kan een passerende ster kometen uit de Oortwolk schudden. Tot slot kan een groot object in de vorm van een planeet of dwergster de kometen in de richting van onze Zon duwen. In elk van de scenario’s wordt een bepaald patroon zichtbaar aan de nachtelijke hemel. Nadat het team de baan van meer dan 100 kometen uit de Minor Planet Center database had onderzocht, kwamen ze tot de conclusie dat 80% van de kometen uit de Oortwolk in de richting van ons zonnestelsel werd geduwd door de zwaartekracht van de Melkweg. De overige 20% had echter een duw nodig van een object met ongeveer 1,4 keer de massa van planeet Jupiter. WISE Het patroon wordt alleen zichtbaar voor kometen die uit het buitenste bolvormige gedeelte van de Oortwolk komen, wat zich tussen 0,3 en 0,8 lichtjaar afstand van de Zon bevindt. Kometen uit het plattere, donutvormige, binnenste gedeelte van de Oortwolk creëren niet hetzelfde karakteristieke patroon. Waarschijnlijk krijgen we binnen nu en tien jaar meer duidelijkheid omdat meerdere onderzoeken online gaan verschijnen, waarbij de data over kometen die nu bekend zijn in het niet zullen vallen. Wellicht kan dan een verklaring worden gevonden voor de asymmetrische baan van de kometen. Matese merkt op dat WISE, NASA’s infraroodtelescoop, tot die tijd uitkomst kan bieden, omdat hiermee het object zichtbaar zou kunnen worden gemaakt.  Bron: |
dinsdag 30 november 2010
Kosmische straling beïnvloedt wolkvorming op Aarde.
Kosmische straling beïnvloedt wolkvorming op Aarde
De theorie van de galactische kosmische straling, opgesteld door Henrik Svensmark, stelt dat het magnetische veld van de Zon de dichtheid van galactische kosmische straling bepaalt, wat op haar beurt de wolkvorming op Aarde beïnvloedt.
Hierdoor verandert het weerkaatsingsvermogen (albedo) en hiermee de energiebalans van de Aarde en derhalve ook het wereldwijde klimaat.
Significante invloed
Een nieuw rapport in Atmospheric Chemistry and Physics stelt dat de relatie tussen galactische kosmische stralen en wolkvorming op Aarde is vastgesteld. De resultaten die gepresenteerd worden in het rapport leveren mogelijk het beste bewijs voor deze relatie tot nu toe.
“De meest duidelijke manier waarop opwarming op een natuurlijke manier kan ontstaan, is door kleine natuurlijke fluctuaties in het circulatiepatroon van de atmosfeer en de oceanen wat resulteert in 1% of 2% afname in wereldwijde wolkvorming. Wolken zijn de schaduw van de Aarde en wanneer wolkvorming om welke reden dan ook verandert, ontstaat global warming of global cooling,” aldus Dr. Roy Spencer in The Great Global Warming Blunder.
Het rapport toont de aanwezigheid aan van een klein maar statistisch significante invloed van galactische kosmische stralen op de atmosfeer van de Aarde op gemiddelde breedtegraden.
Dit effect is terug te vinden in zowel ISCCP satellietdata en NCEP/NCAR data van de afgelopen 20 jaar. De relatie tussen galactische kosmische stralen en wolkvorming kan ook verweven zijn met andere relaties tussen de Zon en de Aarde, zoals bijvoorbeeld variaties in UV-straling en stralingsfluxdichtheid.
Genoemde relaties kunnen ver voor toedoen van de mens een significante invloed hebben gehad op het klimaat, zo blijkt uit paleoklimatische gegevens.
Meer gedetailleerd onderzoek is nu nodig om de relatie tussen galactische kosmische straling en de atmosfeer verder te ontrafelen.
Lees hier het gehele rapport.
Bron: Wattsupwiththat.com
De theorie van de galactische kosmische straling, opgesteld door Henrik Svensmark, stelt dat het magnetische veld van de Zon de dichtheid van galactische kosmische straling bepaalt, wat op haar beurt de wolkvorming op Aarde beïnvloedt.
Hierdoor verandert het weerkaatsingsvermogen (albedo) en hiermee de energiebalans van de Aarde en derhalve ook het wereldwijde klimaat.
Significante invloed
Een nieuw rapport in Atmospheric Chemistry and Physics stelt dat de relatie tussen galactische kosmische stralen en wolkvorming op Aarde is vastgesteld. De resultaten die gepresenteerd worden in het rapport leveren mogelijk het beste bewijs voor deze relatie tot nu toe.“De meest duidelijke manier waarop opwarming op een natuurlijke manier kan ontstaan, is door kleine natuurlijke fluctuaties in het circulatiepatroon van de atmosfeer en de oceanen wat resulteert in 1% of 2% afname in wereldwijde wolkvorming. Wolken zijn de schaduw van de Aarde en wanneer wolkvorming om welke reden dan ook verandert, ontstaat global warming of global cooling,” aldus Dr. Roy Spencer in The Great Global Warming Blunder.
Het rapport toont de aanwezigheid aan van een klein maar statistisch significante invloed van galactische kosmische stralen op de atmosfeer van de Aarde op gemiddelde breedtegraden.
Dit effect is terug te vinden in zowel ISCCP satellietdata en NCEP/NCAR data van de afgelopen 20 jaar. De relatie tussen galactische kosmische stralen en wolkvorming kan ook verweven zijn met andere relaties tussen de Zon en de Aarde, zoals bijvoorbeeld variaties in UV-straling en stralingsfluxdichtheid.
Genoemde relaties kunnen ver voor toedoen van de mens een significante invloed hebben gehad op het klimaat, zo blijkt uit paleoklimatische gegevens.
Meer gedetailleerd onderzoek is nu nodig om de relatie tussen galactische kosmische straling en de atmosfeer verder te ontrafelen.
Lees hier het gehele rapport.
Bron: Wattsupwiththat.com
maandag 29 november 2010
Japanse uitvinding: Machine maakt van een kilo plastic een hele liter olie! en fabriek in de VS maakt van afval olie
In dit filmpje kun je een machine zien die in Japan ontwikkeld is die - op kinderlijk eenvoudige wijze en met heel weinig energie - van 1 kilo plastic ongveer 1 liter olie maakt. Die olie is te gebruiken om bijvoorbeeld benzine of diesel van te maken. Bij het verbranden van plastic komt ongeveer 3 kilo CO2 vrji. Deze manier van plastic verwerken levert een besparing op van 80% van de CO2 uitstoot!
De machine is gewoon te koop en iedere Nederlandse gemeente zou er gebruik van kunnen maken. Dat lijkt me een inkopper voor de diverse gemeentes en bedrijven met duurzame ambities!
Plastic to Oil Fantastic OW2.0
Bron: http://wakkereonderwerpen.hyves.nl/blog/39444618/Japanse_uitvinding_Machine_maakt_van_een_kilo_plastic_een_hele_liter_olie_en_fabriek_in_de_VS_maakt_van_afval_olie/kr2P/
De machine is gewoon te koop en iedere Nederlandse gemeente zou er gebruik van kunnen maken. Dat lijkt me een inkopper voor de diverse gemeentes en bedrijven met duurzame ambities!
Plastic to Oil Fantastic OW2.0
Bron: http://wakkereonderwerpen.hyves.nl/blog/39444618/Japanse_uitvinding_Machine_maakt_van_een_kilo_plastic_een_hele_liter_olie_en_fabriek_in_de_VS_maakt_van_afval_olie/kr2P/
donderdag 25 november 2010
Miracle Planet
Earth was born as a result of repeated asteroid collisions, the moon created by a single giant impact event. Then, Earth’s size attracted huge meteorites, which slammed into it, causing super-high-temperature rock vapor to cover the entire surface and evaporate all ocean water.
Bron: http://topdocumentaryfilms.com/miracle-planet/?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+TopDocumentaryFilms+%28Top+Documentary+Films+-+Watch+Free+Documentaries+Online%29
The earliest life-forms survived such infernal events by escaping deep into the ground, miraculously emerging again and again. The Earth has gone through innumerable catastrophic events, and life has survived by acquiring new abilities to live through each crisis.
Humans are part of the grand history of life’s evolution, which has been closely intertwined with repeated cataclysmic events. Why was Earth able to evolve into a livable planet, but not Mars, which failed to hold its atmosphere and oceans?
Miracle Planet is a 5-video series co-produced by the NFB, NHK Japan, the Discovery Channel and the Science Channel. Over its more than 4-billion-year history, Earth has been home to repeated violent climatic changes, which have caused mass extinctions. And yet, life has survived.
In fact, these same catastrophes that devastated life on Earth also helped bring about its evolution from the simplest microbes to the complexity and diversity that is found on the planet today.
Featuring location footage, interviews with the world’s foremost scientists and cutting-edge computer technology, Miracle Planet is a five-part series that recounts the profound and gripping story of Earth’s mysterious evolution.
Watch the full documentary now (playlist – 4 hours)
Bron: http://topdocumentaryfilms.com/miracle-planet/?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+TopDocumentaryFilms+%28Top+Documentary+Films+-+Watch+Free+Documentaries+Online%29
maandag 15 november 2010
Chemtrails
donderdag 11 november 2010
Pluto weer koning der dwergplaneten
10 november 2010 de Volkskrant | |
 |
Pluto is waarschijnlijk toch het grootste object in de Kuipergordel –een brede band van ijzige hemellichamen buiten de baan van Neptunus. Tot nu toe werd aangenomen dat de dwergplaneet Eris, ontdekt in 2005, minstens enkele tientallen kilometers groter is.
Pluto verloor in de zomer van 2006 zijn status als planeet. Directe aanleiding was de ontdekking van vele honderden andere hemellichamen in de buitendelen van het zonnestelsel. Dat Pluto zelfs niet het grootste object in de Kuipergordel bleek te zijn, gaf de doorslag.
De diameter van Eris werd tot nu toe geschat op ca. 2400 kilometer, op basis van metingen met infraroodtelescopen. Afgelopen weekend schoof Eris, gezien vanaf de aarde, echter voor een verre ster langs, waardoor de afmetingen veel nauwkeuriger bepaald konden worden.
De sterbedekking, die enkele tientallen seconden duurde, werd geregistreerd door verschillende telescopen in Noord-Chili. Volgens de Franse astronoom Alain Maury, eigenaar van een particulier observatorium in San Pedro de Atacama, blijkt uit de metingen dat Eris ‘in elk geval kleiner is dan 2320 kilometer’.
Dat is kleiner dan Pluto, die een diameter heeft van 2340 kilometer. Althans, volgens de Franse sterrenkundige Bruno Sicardy. Andere bepalingen vallen wat lager uit, maar Maury houdt staande dat Eris kleiner is. Een Nature-publicatie over de nieuwe metingen is in de maak.
Eris is dan misschien niet langer de grootste dwergplaneet; hij is nog wel de zwaarste. De massa’s van Eris en Pluto volgen uit de omlooptijd van hun manen. Eris blijkt 25 procent zwaarder te zijn dan Pluto.
Dat roept vragen op over zijn samenstelling. Met een dichtheid van 2,5 gram per kubieke centimeter moet hij voor een groot deel uit gesteente bestaan. Toch weerkaatst het oppervlak van Eris 90 procent van het opvallende zonlicht, wat juist doet vermoeden dat het uit schoon ijs bestaat.
Dankzij de nieuwe metingen is Pluto nu dus weer het grootste hemellichaam in de Kuipergordel, en tevens de ‘koning’ van de dwergplaneten. Zijn planeetstatus zal hij echter niet terugkrijgen.
Overigens kan er zo maar een nieuwe dwergplaneet worden ontdekt die wél groter is dan Pluto. Eris-ontdekker Mike Brown start binnenkort een nieuwe klopjacht, dit keer aan de zuidelijke sterrenhemel.
© Govert Schilling
maandag 8 november 2010
Herschel-telescoop vindt zwaartekrachtlenzen
AMSTERDAM - Met de Europese ruimtetelescoop Herschel zijn zogeheten zwaartekrachtlenzen ontdekt die het mogelijk maken om extreem ver verwdijderde sterrenstelsels in detail te bestuderen.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Op die golflengten kunnen vooral extreem ver verwijderde sterrenstelsels in het heelal bestudeerd worden: de energierijke straling van die stelsels is zo lang onderweg geweest naar de aarde dat de lichtgolven door de uitdijing van het heelal zijn uitgerekt tot lange, infrarode golven.
Infraroodbronnen
Een internationaal team van astronomen, onder wie de Nederlander Paul van der Werf, heeft een aantal onverwacht heldere infraroodbronnen in detail bestudeerd. Met optische telescopen werd ontdekt dat er op de plaats van de infraroodbronnen wel zichtbare sterrenstelsels staan, maar die blijken zich op relatief kleine afstand van de aarde te bevinden; de infraroodstraling die door Herschel is waargenomen, komt van veel grotere afstanden.
Het blijkt nu dat de 'optische' stelsels fungeren als zwaartekrachtlenzen: ze staan tussen de verre infraroodstelsels en de aarde in, en het licht van de achtergrondstelsels wordt afgebogen en versterkt door hun zwaartekracht. Dankzij dit effect zijn de 'infrarode' stelsels veel helderder dan ze zónder die zwaartekrachtlenswerking zouden zijn. De resultaten worden deze week gepubliceerd in het vakblad Science.
Net begonnen
Het Herschel-ATLAS-project, dat tot de ontdekking van de vijf zwaartekrachtlenzen leidde, is nog maar net begonnen; de komende tijd zal een veel groter deel van de sterrenhemel gedetailleerd in kaart gebracht worden. De verwachting is dan ook dat er nog veel meer vergelijkbare zwaartekrachtlenzen gevonden zullen worden.
Op die manier kunnen sterrenkundigen de extreem ver verwijderde stelsels (die waargenomen worden zoals ze er in de vroege jeugd van het heelal uitzagen) veel beter bestuderen dan je op basis van hun afstand zou verwachten.
Ruimtesonde Cassini onverwachts in slaapstand.
Op dinsdag 2 november besloot NASA's ruimtesonde Cassini zichzelf in 'veilige modus' te schakelen - de sluimerstand die na een storing automatisch in werking treedt.
Sinds dat moment stuurt Cassini geen gegevens over de planeet Saturnus en zijn manen meer naar de Aarde. Alleen technische informatie wordt nog overgezonden.
Sinds Cassini's lancering in 1997 is het voor de zesde keer dat dit gebeurt, maar tot nog toe kon het euvel steeds worden verholpen en er zijn geen aanwijzingen dat het ditmaal niet zal lukken.
De storing is waarschijnlijk veroorzaakt door een commando dat onderweg van de Aarde naar Cassini verhaspeld is geraakt, mogelijk ten gevolge van een zonneuitbarsting.
Een beetje op een ongelukkig moment komt de storing wel: voor 11 november staat een scheervlucht langs de grote Saturnusmaan Titan op het programma.
Deze zal nu ongemerkt voorbijgaan: naar verwachting zal Cassini pas op 24 november weer volledig operationeel zijn.
Bron: Nu.nl
Sinds dat moment stuurt Cassini geen gegevens over de planeet Saturnus en zijn manen meer naar de Aarde. Alleen technische informatie wordt nog overgezonden.
Sinds Cassini's lancering in 1997 is het voor de zesde keer dat dit gebeurt, maar tot nog toe kon het euvel steeds worden verholpen en er zijn geen aanwijzingen dat het ditmaal niet zal lukken.
De storing is waarschijnlijk veroorzaakt door een commando dat onderweg van de Aarde naar Cassini verhaspeld is geraakt, mogelijk ten gevolge van een zonneuitbarsting.
Een beetje op een ongelukkig moment komt de storing wel: voor 11 november staat een scheervlucht langs de grote Saturnusmaan Titan op het programma.
Deze zal nu ongemerkt voorbijgaan: naar verwachting zal Cassini pas op 24 november weer volledig operationeel zijn.
Bron: Nu.nl
Ruimtetelescoop vindt 'onzichtbare' sterrenstelsels
Vijf sterrenstelsels, die zoveel stof bevatten dat ze geheel onzichtbaar zijn voor optische telescopen, zijn ontdekt op sub-millimeter golflengten met behulp van de Herschel telescoop.
Omdat het stof karakteristiek is voor jonge sterren, kunnen de ontdekte sterrenstelsels inzichten geven in het proces van stervorming. Jonge sterren in de stelsels verhitten het stof, waardoor het het kan worden waargenomen op infrarode golflengten. Door de afstand bevond de straling zich bij het bereiken van de Aarde en Herschel in het ver-infrarode en sub-millimeter golflengtegebied.
Mattia Negrello van de Open Universiteit in Milton Keynes, Groot-Brittannië vond de sterrenstelsels door onverwacht heldere infrarood- en sub-millimeterbronnen te bestuderen op foto’s die eerder waren genomen door de ruimtetelescoop. Vervolgens namen observatoria op Aarde foto’s van de gebieden rond deze heldere bronnen.
Met optische telescopen werd ontdekt dat er op de plaats van de heldere bronnen wel zichtbare sterrenstelsels staan, maar die blijken zich op relatief kleine afstand van de Aarde te bevinden. Dit suggereert dat de zwaartekracht van naburige sterrenstelsels het licht van de verre sterrenstelsels heeft gebogen en versterkt waardoor ze opereren als zogenaamde zwaartekrachtlenzen.
Het licht van sterrenstelsel SDP 81 (links op de afbeelding), op zo’n 11 miljard lichtjaar van de Aarde, werd gebogen en versterkt door een tussenliggend sterrenstelsel (blauw, rechts). Het resultaat van dit effect is de roze kleur in het rechter plaatje.
Asantha Cooray van de Universiteit van Californië, Irvine denkt dat tegen maart 2011 enkele honderden van deze zwaartekrachtlenzen zijn ontdekt, wanneer Herschel tijdens het zogenaamde ATLAS-project een deel van de sterrenhemel gedetailleerd in kaart heeft gebracht.
Op deze manier kunnen ver verwijderde sterrenstelsels beter bestudeerd worden dan je op basis van hun afstand zou verwachten. De manier waarop het licht is gebogen kan ook meegenomen worden in de studie naar de relatie tussen donkere materie en zwaartekrachtlenzen.
Bron: Dailygalaxy.com
Omdat het stof karakteristiek is voor jonge sterren, kunnen de ontdekte sterrenstelsels inzichten geven in het proces van stervorming. Jonge sterren in de stelsels verhitten het stof, waardoor het het kan worden waargenomen op infrarode golflengten. Door de afstand bevond de straling zich bij het bereiken van de Aarde en Herschel in het ver-infrarode en sub-millimeter golflengtegebied.
Mattia Negrello van de Open Universiteit in Milton Keynes, Groot-Brittannië vond de sterrenstelsels door onverwacht heldere infrarood- en sub-millimeterbronnen te bestuderen op foto’s die eerder waren genomen door de ruimtetelescoop. Vervolgens namen observatoria op Aarde foto’s van de gebieden rond deze heldere bronnen.
Met optische telescopen werd ontdekt dat er op de plaats van de heldere bronnen wel zichtbare sterrenstelsels staan, maar die blijken zich op relatief kleine afstand van de Aarde te bevinden. Dit suggereert dat de zwaartekracht van naburige sterrenstelsels het licht van de verre sterrenstelsels heeft gebogen en versterkt waardoor ze opereren als zogenaamde zwaartekrachtlenzen.
Het licht van sterrenstelsel SDP 81 (links op de afbeelding), op zo’n 11 miljard lichtjaar van de Aarde, werd gebogen en versterkt door een tussenliggend sterrenstelsel (blauw, rechts). Het resultaat van dit effect is de roze kleur in het rechter plaatje.
Asantha Cooray van de Universiteit van Californië, Irvine denkt dat tegen maart 2011 enkele honderden van deze zwaartekrachtlenzen zijn ontdekt, wanneer Herschel tijdens het zogenaamde ATLAS-project een deel van de sterrenhemel gedetailleerd in kaart heeft gebracht.
Op deze manier kunnen ver verwijderde sterrenstelsels beter bestudeerd worden dan je op basis van hun afstand zou verwachten. De manier waarop het licht is gebogen kan ook meegenomen worden in de studie naar de relatie tussen donkere materie en zwaartekrachtlenzen.
Bron: Dailygalaxy.com
donderdag 4 november 2010
Waar is onze blauwe lucht???
Beschrijving Sinds enkele jaren experimenteert de Amerikaanse regering met weermodificatie proeven 'Weather control ofwel geo-engeneering' ook boven ons land.
Dit gebeurt door middel van vliegtuigen die chemische stoffen in de ionosfeer (hoog in de lucht) sproeien waardoor het zonlicht terugkaatst in het heelal zodat haar warmte de aarde niet kan bereiken. Weer andere stoffen worden geebruikt om kunstmatige wolken te 'maken', want ook dat levert schaduw op.
Deze stoffen zijn zeer schadelijk voor uw gezondheid!!
Op deze manier probeert men opwarming van de aarde te vertragen en het aanleggen van verhoogde dijken uit te stellen. De gevolgen voor de volksgezondheid laat ik aan uw eigen oordeel over.
Omdat deze controversiële methode veel tegenstanders zou hebben is het officieel staatsgeheim en worden er 'in het belang van de nationale veiligheid' geen uitspraken over gedaan. Daarom vindt je hierover ook niets in de reguliere media. Schrijven over staatsgeheimen is immers strafbaar in ons vrije Nederland.
DOE MEE AAN DE BELANGRIJKSTE PETITIE VAN JE LEVEN EN STEM VOOR JE LEVEN:
http://chemtrails.petities.nl
Dit is geen theorie maar een door de wetenschap bevestigd feit!
Onderzoek dit alstublieft grondig voordat u dit afdoet als onzin.
Google: chemtrails, cloudseeding, owning the weather, weathercontrol. etc.
of kijk op:
http://www.eqgen.nl/gezondheid_chemtrails.
http://stopchemtrails.blogspot.com/
Wees niet laf en stuur het door naar iedereen!
http://chemtrails.petities.nl
Let's Hyve... ( Ik kan geen vrienden meer uitnodigen maar iedereen is van harte welkom!!)
http://www.eqgen.nl/gezondheid_chemtrails.html
Er zijn twee soorten strepen achter vliegtuigen:
Contrails: zijn de gewone strepen achter passagiers en vracht-vliegtuigen die na enkele seconden verdwijnen. Wat je ziet is condens vermengd in de uitlaatgassen. Het condens bevriest direct, waarna de zon het weer smelt en het verdwijnt. Dit gebeurt alleen wanneer een vliegtuig hoger dan 7000meter vliegt waar het ca. -70graden is. Daaronder zie je meestal helemaal geen streep achter een vliegtuig.
Chemtrails: zijn iets heel anders dan het bovengenoemde maar voor een leek is er geen verschil. Chemtrails worden verspreid door Amerikaanse en Russische militaire vliegtuigen op zeer lage hoogtes, waar zich normaal helemaal geen contrails vormen. Vaak zie je ook op hetzelfde moment en op dezelfde hoogte één vliegtuig met, en één vliegtuig zonder een enorme streep.
Chemtrails hebben twee functies:
Weermodificatie: De stoffen die de vliegtuigen sproeien trekken vocht uit de lucht waardoor wolken ontstaan. Het dagelijkse wolkendek zorgt er als een soort zonnescherm voor dat de aarde minder snel opwarmt. Als er te weinig vocht in de lucht is om goed resultaat te verkrijgen wordt er met metaaldeeltjes gesproeid zie ook een laag vormen en de zonnestralen terug reflecteren met hetzelfde effect.
Vergeet hierbij niet hoeveel macht je in handen hebt als je het weer kunt besturen. Regen voor degene die betaalt en droogte voor de vijand....
WMD: Het testen van Weapons of Mass Destruction. Bacterien en chemicalien worden in de atmosfeer gedumpt om te testen wat de gevolgen zijn voor de volksgezondheid. Aan de hand van geavanceerde computerprogramma's wordt gekeken hoe en waar de kwaaltjes zich verspreiden. Als iemand bijvoorbeeld een medicijn haalt bij een apotheek wordt dat geregistreerd. Zo kan men precies bepalen hoe zo een test zich gedraagt. Ik ben ervan overtuigd dat een eventuele pandemie op deze manier zal worden veroorzaakt. Eerst heette het ook de 'vogelgriep' (avian flu) maar om te voorkomen dat iedereen naar boven kijkt uit angst voor besmette vogels hebben ze de ziekte om gedoopt tot varkensgriep en Mexicaanse griep.
Bovengenoemde informatie komt uit betrouwbare bronnen en is te bewijzen middels feiten uit de wetenschap en het verleden. Er zijn nog meer redenen voor chemtrails maar die zijn niet altijd makkelijk te bewijzen maar feit is dat het sinds 11 sept 2001 intensief gebeurt.
Ik vind het rot om het je te moeten vertellen maar door een aantal machtige mensen wordt gevonden dat we met teveel mensen zijn op de aarde. Deze stelling hebben ze vastgelegd in de Georgia Guidstones (<link!!!) waarin onderandere staat dat wereldbevolking moet worden teruggebracht naar 500 miljoen.
Informeer jezelf, onderzoek alles, geloof niet alles wat men je wijs maakt, denk zelf. Leer uit de geschiedenis waar de mens toe in staat is....
Met hartelijke groet,
Abonneren op:
Posts (Atom)